EEN VOORBODE
Januari 2002 het is zaterdag avond.
Samen met Nils en een Spaanse vriend Rafahael zijn we onderweg
naar een feestje in Brussel. Rafhael logeerde al enkele maanden
in een caravan op mijn tuin. In Spanje was hij in de problemen geraakt met
zijn ex vrouw zo ontsnapte hij naar België. Naar toch miste hij
zijn familie. Het was al 12 uur savonds toen we in Brussel arriveerde.
Het feestje ging door in een jeugdhuis gelegen in een park.
De plaats zelf was ooit de eigendon van architect Hendrik Beyaert.
Hij schenkte het aan de stad onder de voorwaarde dat het openbaar
zou blijven. Toen we door het park wandelde werd mijn aandacht getrokken door
een hoop gekrijs. Op amper een paar meter van het
pad zat een grote zwarte vogel op een gedenksteen. Het was de gedenksteen
van architect Hendrik Beyaert. Er klopte iets niet in
het plaatje. Op een koude Oktober avond om middernacht horen
vogels in hun nest, niet in een park op amper een paar meter van
een pad waar veel volk voorbij wandelt. De nieuwsgierige heks in
mij gin dan ook in conversatie met de vogel. Deze had veel te
vertelen en dat deed hij ook. Raphael kreeg het al vlug koud en
haastte zich naar binnen. Nils zegde dat het een geest was van een overledene.
Na een poosje tegen de vogel te praten vergezeld we
Rafhael op het feestje. Enkele uurtjes later winde mijn
nieuwsgierigheid het en gingen we kijken of de vogel nog daar was.
En ja we gingen bij de steen staan en daar was hij er plotseling
terug op de steen. Heel druk begon hij te kwetteren.
Toen wij aan enkele vrienden die passeerden hem toonde vonden
die het maar angstaanjagend en volgde ze vlug het pad. Anderen die passeerde
bleken hem niet op te merken. De vogel had geen ring aan.
Hij liet zich ook niet pakken naar hopte over mijn hand en er rond.
Om steeds maar het zelfde te roepen. Hij bracht duidelijk een boodschap. Wij
besloten terug naar binnen te gaan. Als de vogel er nog zat op de weg naar
huis, dan zouden wij hem misschien meenemen.
Een uurtje later bij het verlaten van het feestje was de vogel er niet meer.
Even hebben we hen nog geroepen naar het voelde griezelig
stil aan. Zo volgde wij onze weg naar de parking en auto. Onderweg echter
belde mijn telefoon. Het was de broer van Rafhael met slecht nieuws Rafhael
zijn vader was gestorven. Zijn doodsstrijd begon om 12uur avonds en duurde
tot 4uur. Een paar keer had hij om Rafhael gevraagd en hem de groeten gedaan.
Ik was in schok want moest aan Rafhael die voor mij wandelde de boodschap
brengen. Zijn vader
was als een God voor hem. Hij wist dat zijn vader niet meer zo
gezond was, maar dat het zo vlug zou gaan. Plotseling begreep ik de boodschap
van de zwarte vogel. Was het de geest van Rafhael zijn
Papa die op deze manier nog even contact zocht met zijn zoon? Of bracht die
vogel een boodschap? De boodschap van de dood.
